Dag 7 in het UMCG (25 februari 2016)

Toen we vanmorgen bij je kwamen was de verpleegkundige Saskia je wond net aan het spoelen. Je gaf vanmorgen aan dat je niet goed hebt geslapen.

De chirurgen waren al voor 8.45 uur bij je geweest en er was overlegd dat je morfine gehalveerd zou worden naar 0.8. Je zuiger die je maaginhoud weg haald wordt stop gezet en aan deze maagsonde wordt een plastic zakje gehangen, zodat je maagsappen en gal afgevoerd kunnen worden.

Nadat je wond en drain gespoeld waren, verging je van de pijn. Je werd zelfs zo boos van alle pijn dat er flinke krachttermijnen (zal niet in details treden) werden gebruikt. Ook je knuffel werd gelanceerd. Saskia vertelde ons dat ze haar rondes moest lopen en of mama je wilde wassen. Uiteraard heb ik je met voorverwarmde wegwerp washandjes gewassen voor zover je dit kon hebben. Ook vertelde ze ons dat het de bedoeling was dat het beddengoed vervangen zou worden na haar rondes.  Je gaf direct al aan dat je dit niet wilde vanwege je pijn. Wij dachten laat hem maar eerst even tot rust komen van al het spoelen. Maar het ging echt niet meer, wij vertelden dat je dan maar op je belletje moest drukken. Dit heb je gedaan en (werkelijk) na 10 minuten nog geen verpleegkundige. Mama kon het niet meer aanzien en ben de gang opgelopen en heb de eerste de beste verpleegkundige aangehouden om te vertellen dat je verging van de pijn. Dat je 10 minuten geleden op het belletje had gedrukt en er nog steeds niemand is geweest. Hij gaf aan dat jouw verpleegkundige waarschijnlijk rondes zou lopen. Ik heb gezegd, ja en kan er dan geen andere verpleegkundige komen. Hij vergaat van de pijn en wel nu en ben weer naar je toe gelopen. Moet wel zeggen dat er direct eentje bij je kwam. Deze heeft Saskia opgehaald. Wederom verteld dat je de pijn niet meer kan verdragen. Mama had eerder ook al aangegeven dat (net zoals gisteren) je catheter niet goed doorloopt. Ze gaf eerder aan dat er voldoende uit zou komen. Je vertelde nu dat je het gevoel had dat je moest plassen, maar niet lukt. Dus op ons aandringen toch het catheter gespoeld en wat bleek. Je catheter liep uiteindelijk niet goed door. Je plaste inzet korte tijd een liter uit! Wat zul een een akelig gevoel hebben gehad. Kon op dat moment ook wel een enorme krachtterm uitten, maar heb me ingehouden, was al lang blij dat de pijn bij je weg ging. 

Direct nadat je even gerust had kwam de fysio op aandringen van de verpleging/chirurgen langs om je te laten zitten op de bedrand samen met papa. Wat ongelooflijk dapper van je. Je hebt ongeveer 5 minuten gezeten en wilde graag weer terug in bed. Je was moe. Het was inmiddels half 12 en viel eigenlijk direct in een diepe slaap. Papa en mama zijn ook een broodje wezen eten en bij terugkomst om 14.15 uur lag je nog heerlijk te slapen. 

Je kreeg nog vele kaartjes en heb deze samen met ons bekeken. Je kreeg ook een doos, welke dmv een strip open gemaakt kon worden. Dit lukte je niet, daar had je gewoon de kracht niet meer voor! 

We hebben vanmiddag ook nog een spelletje wie is het gedaan en jij hebt van mama gewonnen tot 2x toe! Je gaf aan weer misselijk te zijn, maar verpleegkundige Marian heeft met een spuit via je maagsonde het vocht eruit gehaald. Je bleef je nadien niet erg lekker voelen en nadat wij terugkwamen van het warme eten werd je weer zo misselijk dat je hebt overgegeven eigenlijk alleen maar slijm. Dit zal ongetwijfeld komen van alle lucht in je darmen die tegen je maag drukken. Tijdens het overgeven hoorden we enorme winden en waren papa en mama hier heel erg blij mee (ja nu nog wel, dadelijk thuis is het weer gebeurt)! 

Hopen dat je darmen nu weer gaan werken, kerel!