Dag 16 en 17 in het UMCG (5 en 6 maart 2016)

Je gaf aan goed geslapen te hebben voor de 2e nacht op je (nieuwe) kamer. Je had een nieuwe verpleegster Emma deze heeft ’s morgens je temperatuur opgenomen en deze was erg laag.

De chirurg mw. Van Buuren en haar assistent kwamen bij je langs en die vertelden dat je afhankelijk van de bloedwaardes (misschien) naar huis mocht. Wij (eindelijk) helemaal blij dat zoiets nu een keer gezegd werd. Toen kreeg Linsy te horen dat zij naar huis mocht en was hier dolblij mee. We kregen te horen dat Opa Hellendoorn ziek was. In overleg met oma en (tante) Berdien hebben we besloten dat we vooralsnog in Groningen bij jouw bleven.

Emma kwam na haar rondes bij je terug om je wond te spoelen en vertelde dat dit zeer waarschijnlijk niet ging lukken omdat de thuiszorg ook moest worden ingeschakeld. Ik heb toen gevraagd of we dit misschien zelf konden doen. Ze vertelde dat dit niet zomaar zou gaan, omdat je hier een aftekenlijst voor moet doorlopen en deze nog niet was gestart. Eerst maar wachten op de bloedwaardes. We hebben daarna een spelletje mens erger je niet gedaan en jij hebt toen gewonnen. We kregen na het middaguur een bezoekje van de assistent chirurg dat je bloedwaardes niet goed genoeg gedaald waren en je dus niet naar huis mocht. Er zou morgen weer bloed afgenomen worden om te kijken of deze dan wel zouden afnemen. Dit was even een tegenvaller. We hadden zo gehoopt dat je naar huis zou kunnen. Ze hadden eerder al wel gezegd dat wanneer je antibiotica slikt deze langzamer werkt dan antibiotica via je infuus, maar toch de hoop was er. Maar voorop staat dat je gezondheid belangrijker is! Dus nog een nachtje in Groningen. Cheyenne zou de volgende dag ook pas naar huis mogen.

Mama is na de lunch even de stad in geweest even de gedachten verzetten. Nadat ik bij je terug was kregen we bericht van (tante) Berdien dat de gezondheid van opa snel achteruit ging. We waren hier allemaal even heel verdrietig over en er werd besloten dat papa en mama terug zouden gaan naar huis, maar dat we je niet alleen zouden laten zitten. Besloten is dat Eric en Lidy naar Groningen zouden komen en dat Lidy bij jouw zou blijven en papa en mama met Eric naar opa zouden gaan. Mama zou in Nijverdal blijven.

We hadden net afgesproken met de moeder van Cheyenne (Gerda) en haar familie dat we gezamenlijk een patatje zouden eten met jullie. Dit mede omdat de ouders van Cheyenne vergeten waren om een maaltijd van het ziekenhuis te bestellen. Dit was een leuke oplossing. Maar helaas kon dit feest voor papa en mama niet doorgaan. Je werd wel ontzettend verwend door de (groot)ouders van Cheyenne! Want telkens als je snel je antibiotica slikte kreeg je van hen een kitkat!

Julian heeft papa ’s avonds weer bij je terug gebracht en Lidy mee teruggenomen naar Nijverdal/Hellendoorn! Toen Papa bij je aankwam moest je direct plassen en daar heeft papa je mee geholpen. Daarna is papa terug gegaan naar het Ronald McDonald huis!

De volgende morgen had je wederom goed geslapen en had je weer Emma als verpleegkundige. De controles waren goed. Er is bloed geprikt en het was wederom wachten op de bloeduitslagen. Nu heeft papa tegen de verpleging en artsen verteld dat de gezondheid van opa niet goed ging. Er is toen besloten dat papa je wond ging spoelen om te kijken of hij zich hiermee zou kunnen redden, nadien hebben ze je centrale lijn verwijdert. Ze hadden je gisteren al verteld dat dit niet zo heel pijnlijk was, het zou minder pijn doen dan je drain die verwijdert is. Daar was je blij mee! Nadat deze lijn verwijdert was moest je sowieso nog een uurtje in het ziekenhuis blijven om te kijken of je geen bloeding zou krijgen. Papa moest lang wachten bij de Apotheek tegenover het ziekenhuis voordat hij je medicijnen en wondspoelingsmiddelen bij elkaar had! Ondertussen hadden jullie al bericht dat opa inmiddels was overleden. Je was hier heel verdrietig over (samen met papa) omdat je opa ook al heel lang niet gezien hebt. Gelukkig hebben we afgelopen week nog wel met opa gefacetimed!

Papa moest ook nog zorgen dat zijn spulletjes uit het Ronald McDonald huis moesten komen en terwijl papa dit gedaan heeft hebben de ouders van Cheyenne op je gepast en gewacht  tot papa klaar was met de apotheek en het opruimen.

Tegen 16.00 uur werd door de artsen verteld dat je weg mocht en dat eigenlijk je bloedwaardes nog niet goed gezakt waren, maar vanwege de thuissituatie weg mocht! Ondertussen hielden jullie contact met mama om te kijken waar zij waren. We waren in ieder geval heel blij dat we je weer zagen en dat je bij ons thuis BENT!